Pierwsze zdanie artykułu jest kluczowe dla przyciągnięcia uwagi czytelnika i nadania tonu reszcie artykułu. Powinno być krótkie i na tyle intrygujące, żeby zainteresować czytelnika, a jednocześnie łatwe do przeczytania.
Wielu pisarzy ma zwyczaj pisania długich i zawiłych zdań w akapitach wprowadzających. Jednak takie podejście może zniechęcić czytelników do artykułu.
Przygotowanie
Przed obudowaniem studni drewnem ważne jest przygotowanie terenu, na którym zostanie zainstalowana obudowa. Obejmuje to odpowiednie zasypanie przestrzeni pierścieniowej wokół obudowy studni, aby zapobiec przedostawaniu się zanieczyszczeń na zewnątrz studni.
Więcej, drenaż powierzchniowy musi być taki, aby nie zbierał się lub nie gromadził w studni lub wokół niej. Może to umożliwić przedostanie się zanieczyszczeń do studni i potencjalne zanieczyszczenie wód gruntowych.
Osoba budująca studnię powinna również prowadzić aktualne notatki terenowe dotyczące nadkładu i materiałów skalnych występujących w miejscu, gdzie ma być zbudowana studnia. Dokumentacja ta musi być przechowywana przez co najmniej dziesięć lat.
Przed zakończeniem budowy studni należy zbadać wodę pod kątem całkowitego i kałowego zanieczyszczenia bakteriami coli. W przypadku wykrycia bakterii coli, należy natychmiast przeprowadzić dezynfekcję. Jeżeli bakteria coli utrzymuje się po dezynfekcji, studnia musi zostać poddana działaniom naprawczym ustalonym przez wykwalifikowanego specjalistę.
Wiercenie
Wiercenie jest pierwszym krokiem w budowie studni i stanowi istotną część całego procesu. Jest to podstawowy etap, który zapewnia bezpieczeństwo pracownikom i społeczeństwu podczas pracy na miejscu.
Obudowa studni jest wykonana z fabrycznie przygotowanej rury, zwykle stalowej lub z tworzywa sztucznego/PVC (w przypadku odwiertów pneumatycznych lub kablowych) lub z litej skały (w przypadku odwiertów płuczkowych). Następnie jest opuszczana do otworu wiertniczego, układana pionowo i spawana chemicznie lub termicznie.
Cement jest pompowany do obudowy, aby uszczelnić przestrzeń zewnętrzną, która powstaje między wnętrzem obudowy a otworem wiertniczym. Ma to na celu zapobieganie przedostawaniu się osadów do odwiertu i ochronę słodkowodnych warstw wodonośnych na powierzchni.
Obudowa może być wiercona do całkowitej głębokości odwiertu lub na określonej głębokości może być ustawiony korek cementowy. Następnie wypełnia się go wystarczającą ilością cementu, aby chronić strefy słodkowodne i obudowę powierzchniową przed ciśnieniem, które mogłoby doprowadzić do wybuchu.
Kratka studzienna
Kratka studzienna jest używana do stworzenia strefy poboru wody i odfiltrowania cząstek stałych z formacji. Powinien mieć szczeliny nie zatykające się, być odporny na korozję i wystarczająco mocny, aby nie ulec zapadnięciu.
W przypadku ograniczonych warstw wodonośnych należy wybrać produkowany na rynku, pakowany ekran studzienny, który spełnia te wymagania. Na przykład do budowy studni można wybrać sito teleskopowe z wieloma rozmiarami szczelin (od grubych do najdrobniejszych).
Osoba budująca studnię powinna sprawdzić, czy najszersza część wbijanego punktu odpowiada średnicy zewnętrznej obudowy lub sita. Szerszy punkt może spowodować powstanie małej przestrzeni pierścieniowej, która może być trudna do uszczelnienia.
Rura płucząca jest następnie wprowadzana do otworu na określoną głębokość. Proces ten można wykonać za pomocą pompy ręcznej lub maszyny, która obraca rurę do płukania. W trakcie przepłukiwania część wody wycieka z dna rury i wypływa przez otwory sita odwiertu. Zapobiega to przedostawaniu się drobnego piasku do sita studni i zamykaniu rury płuczącej w jego wnętrzu.
Obudowa studni
Obudowa to rurowa konstrukcja nośna studni, która chroni zawartość studni przed otaczającą ją ziemią i skałami. Zapobiega również mieszaniu się zanieczyszczeń z wodą pompowaną z odwiertu.
Obudowa jest wykonana ze stali lub PCV, w zależności od lokalnych przepisów i warunków geologicznych. Oba materiały mogą wytrzymać wysokie temperatury powstające podczas utwardzania cementu, ale stal jest bardziej odporna na korozję i łatwiejsza do zainstalowania dla wiertników.
W bardziej miękkich gruntach na dole obudowy instaluje się urządzenie filtrujące zwane sitem studziennym, które zapobiega przedostawaniu się zanieczyszczeń i piasku do odwiertu. Sita te mają otwory dostosowane do konkretnego rodzaju gleby wokół studni.
Przy wierceniu w skałach macierzystych rura jest osadzana w skale za pomocą cementu lub zaczynu bentonitowego. Cement jest zwykle używany do uszczelnienia obudowy w litej skale macierzystej, ale glina bentonitowa zapewnia doskonałe uszczelnienie bez konieczności podgrzewania.
