Glicyna to aminokwas, który Twój organizm wytwarza naturalnie lub może go otrzymać z pokarmów bogatych w białko i suplementów diety. Można ją też znaleźć w wielu owocach i warzywach.
W ramach cyklu kwitnienia pąki roślin mogą mieć różny kształt i rozmiar. Często można zobaczyć serię łusek, które zaczynają się od małych i stopniowo powiększają się i zielenieją.
Pąki kwiatowe
Pąki kwiatowe to małe boczne lub końcowe wypustki, które mogą rozwinąć się w kwiat, liść lub pęd. Powstają z tkanki merystemu, który wytwarza komórki niezbędne do uformowania rośliny.
Pąki mają centralną łodygę i są otoczone grubą ścianą egzotyczną, która chroni je przed uszkodzeniami spowodowanymi przez mróz. Pąki mogą być zielone lub czerwone, w zależności od odmiany.
Aby ustalić, czy stres solny wpływa na wczesny etap tworzenia pąków kwiatowych, zbadaliśmy pierwotne kwiatostany roślin typu dzikiego i L1 za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego. Chociaż pąki kwiatowe rozwijały się normalnie wzdłuż pierwotnych kwiatostanów, niektóre z nich nie otworzyły się i nie wytworzyły słupków między pozycjami 21 i 40 (Rysunek 2a).
Wpływ stresu solnego na pąki kwiatowe był bardzo ograniczony. Prawie nie znaleziono nieotwartych pąków kwiatowych poza pozycją 41. U roślin L1 negatywny wpływ stresu solnego był również ograniczony do tego regionu pierwotnego kwiatostanu.
Płatki kwiatowe
Pąki kwiatowe glicynii to wydłużone, dyskoidalne struktury, które rozwijają się między podstawami centralnego gynoecium i bocznego pierścienia pręcikowego. Składają się ze specjalnej komórki parenchymy z gęstą cytoplazmą, jądrem, wieloma ciałkami Golgiego i pęcherzykami.
Pąki kwiatowe glicynii są pokryte cienką warstwą zielonej lub fioletowej tkanki. Podczas formowania pąka komórki kwiatowe różnicują się w różne organy, takie jak działkę, płatek, pręcik i słupek.
Organy te są otoczone szypułką, naczyniem i przegrodą. Tkanki te zawierają również komórki wartownicze, które mają pogrubione ściany, plastyd zasilany skrobią i inne organelle.
Wykazano, że gen AP3 reguluje rozwój płatków i pręcików u wielu roślin. Gdy gen ten został nadekspresyjny w transgenicznym tytoniu, pręciki tych roślin stały się krótsze niż u roślin typu dzikiego.
Androecium
Androecium kwiatu składa się ze wszystkich męskich organów rozrodczych, zwanych pręcikami. Każdy pręcik składa się z długiego, smukłego włókna i pylnika wytwarzającego pyłek.
Pręciki zawierają sporangia, które rozwijają się w mikrospory i ostatecznie wytwarzają ziarna pyłku przenoszące komórki plemnikowe do żeńskich organów rozrodczych. Ten proces jest ważny, ponieważ pręciki są jedynym sposobem, w jaki kwiat może się rozmnażać.
W wielu kwiatach męskie jednostki rozrodcze (pręciki) są zamknięte w pierścieniowej strukturze zwanej zbiorniczkiem. Zawiązek może być dyskiem pozazarodkowym otaczającym pręciki lub może być oddzielną strukturą łączącą zawiązek i podstawę zalążni.
Zawiązek jest połączony z drugim okółkiem kwiatu, zwanym gynoecium, rurką zwaną stylem. Na szczycie gynoecium znajduje się platforma zwana znamieniem, która jest lepka i zatrzymuje ziarna pyłku. Ma też zaokrągloną strukturę zwaną zalążnią, w której znajdują się woreczki pyłkowe.
Stygmat
Stygmat w pąku kwiatowym soi jest zwykle wciąż otoczony płatkami i działkami. W związku z tym nie jest on łatwo widoczny przy użyciu konwencjonalnych metod zapylania, chyba że kwiat jest bardzo jasno otwarty.
Aby poprawić zapylenie krzyżowe, korzystne jest dostarczenie płynnego roztworu zawierającego ziarna pyłku do kwiatu biorcy w optymalnym stadium rozwoju, kiedy znamię jest podatne na pyłek, a pylniki jeszcze go nie zrzuciły. Aby ocenić skuteczność odpowiedniej metody dostarczania pyłku za pośrednictwem cieczy, pąki kapturowych kwiatów wstrzykiwano do buforu iniekcyjnego (20% sacharozy, 0,04% gumy ksantanowej, 15 U/L PME, 0,001% Tween 20 i pyłek) z czerwonym barwnikiem (Allura Red AC 0,01%). Po 5 minutach pąk kwiatowy z kapturkiem był rozcinany, aby sprawdzić, czy czerwona plama na znamieniu wskazuje, że podany płyn miał kontakt ze znamieniem.
