Właściwa konsystencja betonu jest kluczowa dla pomyślnego zakończenia projektów budowlanych. Jeśli jest zbyt mokry, będzie podatny na pękanie i łuszczenie się, a jeśli jest zbyt suchy, będzie trudny do mieszania, transportu, układania i zagęszczania.
Jest kilka różnych testów, które można wykorzystać do określenia właściwej konsystencji betonu. Najpopularniejszym z nich jest próba zawiesiny, ale istnieją też inne sposoby jej pomiaru.
Test zawiesiny
Test zawiesiny jest powszechnie stosowaną procedurą pomiaru urabialności i konsystencji betonu. Jest to szybka i łatwa procedura, którą można wykonać zarówno w laboratorium, jak i na budowie.
Próba osiadania może pomóc w określeniu, czy beton ma jakieś wady, które należy poprawić przed jego wylaniem. Może być również użyta do określenia właściwego stosunku wody do cementu dla konkretnego projektu.
Test zawiesiny to szybka i łatwa procedura, która może być użyta do pomiaru urabialności i konsystencji świeżego betonu. Jest to szybka i prosta procedura, którą można wykorzystać do określenia właściwego stosunku wody do cementu dla konkretnego projektu.
Test penetracji stożka
Test penetracji stożka (CPT) jest niedrogim, szybkim i skutecznym sposobem badania płytkich warunków podpowierzchniowych. W czasie rzeczywistym rejestrowane są dane, co pozwala na szybkie wyznaczenie warstw stratygraficznych i pomiar krytycznych geotechnicznych parametrów projektowych.
Historycznie, CPT były używane do klasyfikacji gruntów i określania różnych właściwości materiałów. Wczesne wersje były mechaniczne i mierzyły głównie całkowity opór przy wciskaniu w glebę sznurka z końcówką stożkową.
Nowoczesne stożki CPT zazwyczaj wykorzystują czujnik ciśnienia porowego i są zaprojektowane do pomiaru innych parametrów, takich jak nachylenie i temperatura. McCallum (2012) zbadał zależności między danymi dotyczącymi ciśnienia porowego a oporem końcówki stożka, które są niezbędne do przestrzennej ekstrapolacji CPT z użyciem radaru penetrującego grunt.
Testy penetracji stożka mogą być również wykorzystane do oszacowania przepuszczalności gruntu, co jest ważne przy projektowaniu głębokich fundamentów w piaskach i glinach. Lunne et al (1997) zasugerowali, że przybliżoną metodę szacowania przepuszczalności gleby uzyskuje się na podstawie nienormalizowanego oporu stożka i współczynnika tarcia, które można stosować w połączeniu z tabelą typów zachowania się gleby.
Granica plastyczności przy ścinaniu
Granica plastyczności przy ścinaniu jest właściwością materiału, która wskazuje punkt, w którym zacznie on ulegać plastycznej deformacji. Jest to dobre narzędzie do wyboru odpowiedniego materiału dla produktu lub maszyny.
W inżynierii budowlanej i mechanicznej wytrzymałość na ścinanie komponentu jest ważna przy projektowaniu jego wymiarów i materiałów (np. belek, płyt lub śrub).
Możliwe jest obliczenie naprężenia ścinającego poprzez porównanie momentów zginających w różnych miejscach na przekroju komponentu. Nazywa się to „mikroskopowym” spojrzeniem na naprężenia ścinające, ale można je również obliczyć z całego przekroju jako spojrzenie „makroskopowe”.
W belce naprężenia ścinające będą największe pod obciążeniem zginającym przy osi obojętnej, a nie na górze czy na dole belki. Ma to sens, jeśli weźmiemy pod uwagę, że belka składa się z cienkich desek ułożonych jedna na drugiej.
Objętość wyporu
Objętość wyporu to przestrzeń lub objętość zajmowana przez rozpuszczalnik podczas rozpuszczania. Jest to istotna część wiedzy potrzebnej do przeprowadzenia obliczeń roztworu.
Gęstość betonu wynosi około 2400 kg/m3 lub 150 funtów na stopę sześcienną. Kostka betonu ma jedną stopę z każdej strony.
Podobny scenariusz można zaobserwować w odwiertach, gdzie ciśnienie gwałtownie rośnie wraz ze spadkiem masy kolumny rur okładzinowych. W niniejszym opracowaniu zbadano możliwości trzech modeli opartych na danych, Adaptacyjnego Systemu Wnioskowania Neurorozmytego (ANFIS), Sztucznej Sieci Neuronowej (ANN) i modelu regresji liniowej wielokrotnej, w przewidywaniu przemieszczeń w betonowym budynku ze ścianą ścinaną zawierającą 4 piętra i 4 przęsła. Wyniki są porównywane i badany jest również wpływ liczby zmiennych wejściowych na dokładność końcowych wyników przewidywania.
