Orzech ziemny jest jednoroczną rośliną strączkową (rodzina roślin), która dobrze rośnie na glebach piaszczystych. Jest to roślina wiążąca azot, która w swoich korzeniach tworzy guzki, które wchłaniają azot z powietrza, wzbogacając i odżywiając roślinę i glebę.
Po posadzeniu sadzonki orzeszków ziemnych szybko wyrastają w rośliny o zielonych liściach i wysokości około 18 cali. Następnie, po około 40 dniach od posadzenia, na spodzie rośliny pojawiają się żółte kwiaty.
Sadzenie
Orzeszki ziemne są roślinami wiążącymi azot, które wzbogacają i odżywiają roślinę i glebę. Ich korzenie tworzą moduły, które absorbują azot z powietrza i zwiększają żyzność gleby.
Po wykiełkowaniu nasiona kiełkują po około 10 dniach i wypuszczają pędy z powierzchni gleby. Małe żółte kwiaty zaczynają pojawiać się po około sześciu tygodniach od posadzenia.
Kiedy kwiat zostanie zapylony, płatki odpadają, a z zalążni kwiatu wyrasta długi, spiczasty kołek, który wbija się w glebę. Kołek jest ostry i wbija się w glebę na głębokość od 1 do 3 cali.
W ciągu 4-5 miesięcy każda roślina może wytworzyć nawet 40 strąków, z których każdy zawiera nasiona orzeszków. Podczas rozwoju strąków woda i wapń mają kluczowe znaczenie.
Wyrównaj ziemię wokół podstawy roślin, tak jak w przypadku ziemniaków, i zastosuj lekką ściółkę, aby gleba była miękka i aby kołki mogły się w niej zagłębić. Unikaj ciężkiej ściółki, takiej jak wióry drewniane, które mogłyby spowodować zakleszczenie kołków w glebie.
Zapylenie
Zapylenie to proces przenoszenia pyłku z męskiej części kwiatu (pylnika) do żeńskiej części kwiatu (znamienia). Bez zapylenia roślina nie może wytworzyć owoców ani nasion.
Rośliny mogą otrzymywać pyłek od wiatru, owadów, ptaków i wody. Niektóre rośliny mogą również otrzymać pyłek od innych roślin, gdy same się zapylą.
Normalnie zwierzęta takie jak pszczoły, motyle, ćmy, muchy i kolibry odwiedzają kwiaty, aby zdobyć lepki pyłek lub słodki nektar. Kiedy przechodzą do innego kwiatu, część ich pyłku ściera się na znamię tego nowego kwiatu.
Orzeszki ziemne są wyjątkowe, ponieważ mogą rosnąć i kwitnąć bez pomocy z zewnątrz, np. pszczół. Dzięki temu orzeszki ziemne mogą być uprawiane w regionach, gdzie zapylacze są rzadkie lub nieobecne.
Zbieranie
Orzeszki ziemne są zabawną rośliną. Mają dziwny cykl życia i są źródłem pożywienia dla ludzi na całym świecie.
Rozmnażają się metodą zwaną geokarpią, co oznacza, że kwitną nad ziemią, ale ich strąki (zawierające nasiona, które zjadamy) dojrzewają pod ziemią. Potrzebują też długiego okresu wegetacyjnego.
Zależnie od odmiany, do prawidłowego kiełkowania i produkcji potrzeba od 120 do 160 dni bez mrozu. Zależy to od roku i jest ważne przy podejmowaniu decyzji o miejscu sadzenia orzeszków.
Po wykiełkowaniu powstaje samopylna zalążnia, zwana „kołkiem”. Po wykiełkowaniu powstaje samozapylona zalążnia, zwana „zawiązkiem”, która rośnie w dół i wnika w glebę, tworząc strąk, z którego powstają nasiona.
Gdy nasiona są już dojrzałe, rolnicy zbierają orzeszki za pomocą kombajnu, który podnosi rośliny i wysadza je do zbiornika w maszynie. Następnie rolnicy łączą je w rzędach. Powstałe w ten sposób łuski są umieszczane w wagonach do suszenia, młócone lub łączone i sprzedawane w punktach skupu orzeszków ziemnych.
Magazynowanie
Orzeszki ziemne mają długi okres przydatności do spożycia, ale muszą być odpowiednio przechowywane, żeby się nie zepsuły. Dzieje się tak dlatego, że zawierają dużą ilość oleju i jeśli zostanie on wystawiony na działanie ciepła lub wilgoci, może bardzo szybko zjełczeć.
Najlepszym sposobem na przechowywanie orzeszków ziemnych jest umieszczenie ich w szczelnym pojemniku lub torbie, na przykład w słoiku. Jeśli przechowujesz je przez dłuższy czas, powinieneś użyć pochłaniacza tlenu.
Inną opcją jest umieszczenie orzeszków w zamrażarce. Zabije to wszelkie szkodniki i utrzyma ich świeżość przez dłuższy czas.
Orzeszki ziemne bez łupin, podobnie jak inne rodzaje orzechów, mogą być wielokrotnie zamrażane i rozmrażane bez zauważalnej utraty smaku czy konsystencji. Można je również przechowywać w lodówce, aby przedłużyć ich trwałość.
