Wierzba jest atrakcyjnym dodatkiem do ogrodu. Stanowią też dom dla wielu owadów.
Są świetnym źródłem naturalnej przeciwzapalnej salicyny. Wierzby można uprawiać na większości gleb, ale lubią gleby wilgotne, dobrze przepuszczające wodę, o lekko kwaśnym pH.
Można je uprawiać jako drzewa, krzewy lub pnącza. W przeciwieństwie do wielu innych roślin mogą mieć kotki męskie i żeńskie.
Wierzba płacząca
Wierzby płaczące są klasycznym drzewem krajobrazowym, zwłaszcza w pobliżu stawów lub strumieni. Są też ulubionym drzewem miłośników krajobrazu ze względu na ich dramatyczny wygląd i zaokrąglony płaczący kształt.
Wierzby płaczące bardzo dobrze rosną w wilgotnej glebie, dlatego tak często można je spotkać w pobliżu wody. Dlatego w folklorze nazywane są „płaczącymi” drzewami.
Nazwa botaniczna wierzby płaczącej to Salix babylonica. Uważa się, że nazwano je tak z powodu błędnej interpretacji, że wyścielały rzekę Eufrat w starożytnym Babilonie.
Wierzby płaczące szybko rosną, często osiągając 30 stóp w ciągu 10 lat. Mają też inwazyjne korzenie, które mogą zaatakować ogród i kanalizację, dlatego należy je sadzić w dużej odległości od budynków i innych konstrukcji.
Wierzba biała
Wierzba biała (Salix alba) to duże, szybko rosnące drzewo liściaste o płaczącym pokroju. Dorasta do wysokości 70 stóp i ma wąskie, lancetowate liście, które na górnej powierzchni są średnio- lub ciemnozielone, a pod spodem jedwabiście białe.
Jest to gatunek dwupienny, a jego kwitnące kotki pojawiają się na osobnych drzewach męskich i żeńskich. Męskie kotki mają do 2 cali długości i drobne żółte kwiaty z dwoma pręcikami.
Liście mają 4 cale długości i są szarozielone na górnej powierzchni, a pod spodem jedwabiście białe. Jesienią są jasnożółte i stanowią źródło pożywienia dla wielu gatunków owadów.
Wolą glebę dobrze zdrenowaną, a w warunkach naturalnych są odporne na suszę. W czasie upałów może wytrzymać bez wody przez kilka tygodni, ale codzienne podlewanie może pomóc w utrzymaniu zdrowych korzeni.
Wierzba żółta
Wierzby są jednymi z najpiękniejszych i najbardziej wyjątkowych roślin, jakie możesz mieć w swoim ogrodzie. Wymagają jednak pewnej opieki, aby były zdrowe i piękne.
Jeśli chodzi o podlewanie, wierzby muszą być podlewane regularnie (przynajmniej raz w tygodniu), aby dobrze się rozwijać. Nie lubią, gdy gleba jest zbyt sucha.
Można je znaleźć na skalistych brzegach obszarów przybrzeżnych, wzdłuż brzegów rzek i na łąkach, gdzie otrzymują odpowiednią ilość wilgoci.
Dobrze rosną też na glebach piaszczystych lub gliniastych, które nie są zbyt zasadowe. Po zapuszczeniu korzeni są odporne na suszę. Świetnie nadają się do kształtowania krajobrazu i są często używane do rzeźbienia w drewnie. Mogą też stanowić miejsce gniazdowania dla ptaków i innych dzikich zwierząt.
Wierzba szara
Wierzba szara (Salix cinerea) to liściasty krzew lub małe drzewo, które osiąga wysokość do 10 metrów. Często jest rozgałęziona od podstawy, ale może mieć też pojedynczy pień.
Rośnie w wilgotnych miejscach i dobrze rozwija się na terenach podmokłych, ale może też rosnąć na terenach suchych. Pierwotnie pochodził z Europy i Azji Zachodniej, obecnie kolonizuje tereny bagienne i jest tolerowany na wszystkich, z wyjątkiem najbardziej suchych, glebach.
Liście są smukłe i eliptyczne, o długości około 6-10 cm, zielone z wierzchu i szarozielone od spodu. Kora na pniu i głównych gałęziach jest początkowo gładka, ale z wiekiem szybko pojawiają się na niej diamentowe pęknięcia.
Jak większość wierzb, jest to roślina dwupienna, na której kwiaty męskie i żeńskie (kotki) znajdują się na tym samym drzewie. Męskie kotki są srebrne w pąku i żółkną, gdy uwalniają pyłek. Żeńskie kotki są zielonoszare i dojrzewają wczesnym latem, uwalniając drobne nasiona, które są osadzone w białym, włochatym puchu, co ułatwia ich roznoszenie przez wiatr.
